Onze dorpen en hun inwoners. We spraken ze bij het maken van deze Omgevingsvisie. In bijna alle gevallen troffen we trotse inwoners. Trots op de gemeente als geheel maar zeker ook trots op hun dorp. Soms sterke zelfstandige dorpsgemeenschappen die veel zelf kunnen en van de gemeente af en toe hulp of steun vragen. Soms wat minder sterk of zelfstandig maar aangewezen op buurdorpen of voorzieningen elders. Overal was het geluid wel vergelijkbaar. We hoeven niet alles overal. Samen hebben we veel en kunnen we veel.
Wij willen als gemeente onderdeel zijn van dit netwerk en deze samenwerking. De stap van gemeente naar gemeenschap als principe voor ons handelen wordt daarin concreet. Niet om alles te bepalen maar om mee te doen, te helpen duwen of trekken. Soms als initiatiefnemer vaak ook als bij een initiatief uit de samenleving.
De al eerder gemaakte indeling naar leefgebieden sluit hier goed op aan. Deze sociale indeling is aanvullend op de hiervoor beschreven indeling op basis van landschap en ontstaansgeschiedenis. Het is in feite een indeling op basis van sociale samenhang en gericht op het in stand houden van leefbaarheid en voorzieningen. Het is de basis voor het gebiedsgericht werken. Een manier van werken waarbij niet het onderwerp maar het gebied en
de inwoners centraal staan. Het biedt ook de mogelijkheid om deze Omgevingsvisie te betrekken bij de toekomst van de dorpen. Om die stap te kunnen maken beschrijven we de dorpen in de samenhang van de leefgebieden. We gebruikten hiervoor de inbreng uit de gesprekken die we voerden en de kennis van alles wat al loopt. Het is een momentopname. En een mooi begin voor verdere plannen in de dorpen.
